In de polder

Stormachtig water bedwelmt het land
het vermoeden reist
overstijgt
zucht
en laat zich vallen
op schouders
van gevallenen
de rivieren doorbreken hun dijken
de dijkmeesters slaan in noodzaak
hun reflectie gade
en verwijzen naar de stormen
die kolken voorbij de horizonten
de hoeven van de kalveren
slechts nog naar water grijpen
de boeren noch slechts hun landerijen kunnen verzaken

Verzucht de dijkmeester dat rijst ook wel zal smaken.